Het doel van de dag was de hoofdstad van Beieren. München. Hier hebben we op voorhand toch wel even over het hoe, wat en waar nagedacht. Zouden we een appartement boeken in deze stad? We zeiden tegen elkaar dat dat misschien minder verstandig zou zijn, aangezien als er ergens een lockdown in een gemeente komt, dan is de kans dat dat in een hele grote stad gebeurt groter, dan in een kleine gemeente in de buurt. Nadeel is wel dat er met de auto naar de stad gegaan dient te worden. Dat betekent dus veel reistijd voor een korte afstand,maar het openbaar vervoer zien we ook niet zo zitten. Uiteindelijk dus gekozen voor een appartement 35 kilometer vanaf München.
Het eerste wat we vandaag doen is genieten van een fraaie zonsopkomst vanaf ons balkon. De nevel die tussen de bomen hangt in combinatie met de opkomende zon zorgt ervoor dat je het liefste wilt dat de klok voor even stilstaat.
Iets voor de klok van acht vertrekken we richting de stad. We hebben een parkeergarage aan de rand van het oude centrum uitgezocht. Niet zo duur als in het centrum, maar toch nog een EUR25,- voor een dag te parkeren. We hebben een wandelroute uitgestippeld van een kilometer of 15. Heel veel hoogtepunten heeft de stad niet. Maar zoals Marieke wel vaker zegt: “Niet in iedere stad kan een Eifeltoren staan.” Dat is natuurlijk wel waar, maar er is nog zoveel meer. Wat te denken van het Vrijheidsbeeld, de Big Ben, Checkpoint Charlie, de Golden Gate brug of de Wallen? Maar niets van dit alles. En toch kijken we er naar uit om München te gaan verkennen.
We zien veel oude gebouwen. Vermengd met veel nieuwe gebouwen. Dat is natuurlijk een gevolg van het feit dat er in de Tweede Wereldoorlog veel steden van Duitsland zijn plat gebombardeerd. Zo ook München. Als we op de Marienplatz arriveren, genieten we toch wel heel erg van het fraaie oude raadhuis en de rest wat er te zien is.
Maar toch, beiden hebben we het gevoel dat we niet ten volle genieten. We weten ook waardoor het komt. We hebben het simpelweg te druk om afstand tot anderen te bewaren. Niet dat het een heel groot probleem is om dat te volbrengen, of nog erger, dat we ons niet op ons gemak voelen. Maar feit is, dat als je niet oplet, je in de knoei komt. Hierdoor kunnen we niet optimaal van al het moois dat er wel degelijk te zien is. Goede reden dus om nog eens een keer terug te gaan in de toekomst als het een en ander weer kan zonder al te veel te hoeven nadenken over de regels.
Een van de dingen waarover we op voorhand hadden gelezen, waren de Eisbach-surfers. Surfen op een rivier is iets waar we nog nooit van gehoord hebben, laat staan op een rivier midden in de stad. Na verder onderzoek komen we te weten dat dit zelfs dé beste plek ter wereld is om te surfen op een rivier. We hebben onze ogen uitgekeken naar de surfers. Het is zelfs niet geheel ongevaarlijk, omdat er onder de golven gevaarlijke rotsen schuil gaan.
