Elf jaar heeft ze er op moeten wachten, maar toen ze vandaag dan eindelijk de kans kreeg, greep ze die met beide handen aan. Voor diegene die niet weten waar ik het over heb, even een korte samenvatting.
We tikken september 2004. Onze eerste grote reis samen leidt ons door Zuid-Afrika, Namibië, Botswana & Zambia (O ja, daar kwam de naam ZaNaBoZa vandaan). We zijn aanbeland op dag 16 van die reis. Ethosha National Park. We wandelen wat rond, als ik tegen Marieke zeg: “Niet schrikken als je achterom kijkt, maar er lopen een paar beestjes.” Iedereen kan wel raden wat er gebeurt als Marieke zich omdraait en een roedel wilde zwijnen aanschouwt op enkele meters afstand. Inderdaad. Ze schrikt.
We tikken september 2015. Onze elfde grote reis samen. De zevende keer dat we door de VS aan het toeren zijn. Deze grote reis leidt ons door de staten Washington, Oregon, Idaho, Montana, Wyoming, Nevada & Californië (het is maar goed dat we daar geen afkorting van moeten maken om te gebruiken als naamgever van onze site). We zijn aanbelandt op dag 16 van deze reis. Yellowstone National Park. We wandelen wat rond, en net nadat we onze 3000e geocache hebben gelogd, zegt Marieke tegen me: “Niet schrikken als je achterom kijkt, maar er loopt een beestje.” Ik schrik, draai me om en zie een buffel op een meter of 30 achter me staan. Gelukkig is er geen direct gevaar, aangezien er behoorlijk wat omgevallen bomen tussen de, vredig grazende buffel en onze twee zieltjes liggen. De camera’s worden tevoorschijn gehaald, en we proberen zo goed en zo kwaad als het kan om het imposante dier op de geheugenkaart vast te leggen. Ik ben ervan overtuigd dat Marieke in gedachten lachend in haar handen heeft gewreven.
We besluiten om vandaag allemaal korte wandelingen te gaan doen, en de zuidelijk lus door het park te volgen. Deze rondrit is ‘slechts’ 255 kilometer. Het eerste gedeelte van de lus hebben we de eerste twee dagen van ons bezoek aan Yellowstone bezocht, terwijl we het laatste gedeelte gisteren hebben gedaan. We maken de ene fraaie stop na de andere, waarbij we vele kleine fraaie dingen voorgeschoteld krijgen. Als we bij Lake Yellowstone zijn aangekomen, gaan we een kleine wandeling van een kilometer of anderhalf maken. Ook hier zien we weer vele geisers. De ene nog fraaier dan de ander, met weer schitterende kleuren.
Als we verder wandelen, zien we op korte afstand een paar muildierherten (sorry, we kunnen er ook niets anders van maken) staan. De nodige foto’s worden gemaakt.
We vervolgen onze rondrit, en zien onderweg schitterende vergezichten op Lake Yellowstone en Lamar Valley.
We genieten volop, en al snel komen we tot de conclusie dat ook vandaag weer een dag is die gewoon een paar uur te weinig heeft. Morgen nog een korte wandeling in Yellowstone NP, en dan gaan we de rest van de dag vertoeven in Grand Teton NP.
