In onze carrière van avonturiers hebben we al veel meegemaakt. We mochten in Namibië bij wildvreemde mensen thuis dineren. We mochten kennismaken met de brandweerlieden die het eerst ter plekke waren bij het WTC in New York. We mochten een felbegeerde ‘zeldzame’ beker in ontvangst nemen in Wenen. Maar wat we vandaag mee mochten maken. Dat konden zelfs wij niet uit 10 dikke duimen zuigen.
Zoals we gisteren al kort tikten, hebben we gisteren een geocaching-evenement georganiseerd in New Haven. Deze plaats is de thuisbasis van een van de hoogst aangeschreven universiteiten van de wereld. Namelijk, Yale, maar dat terzijde. Voor ons was het slechts een tussenstop, bedoeld als overnachtingsplaats. Deze morgen vertrokken we dan ook in alle vroegte uit deze plaats, op weg naar onze laatste stop voor deze trip, Boston. Eerst nog even naar East Rock in New Haven, naar we gisterenavond gehoord hebben, krijg je daar een fraai uitzicht over de stad. En inderdaad, we kunnen dat alleen maar beamen.
We maken een korte omweg door de staat Rhode Island, om daar een paar geocaches te zoeken. Nadat we ze gevonden hebben, brengen we het totaal aantal staten waarin we een geocache hebben gevonden op 29. Nog maar 21 te gaan. We rijden verder. Boston voorbij, op weg naar het plaatsje Saugus. Hier bevindt zicht Saugus Ironworks NHS, oftewel, hier stond de eerste ijzerfabriek van de Verenigde Staten.
We hadden dit op internet gezien, en het leek ons wel interessant om daar even te gaan kijken. Ook hebben we gelezen, dat het allemaal te netjes zou zijn. De technieken die de mensen 350 jaar geleden gebruikten, kunnen dan wel minder geavanceerd zijn dan degene die we vandaag de dag gebruiken, maar ik ben er van overtuigd, dat de mensen ook toen al van het woord opruimen hadden gehoord. De mening dat het allemaal te netjes is, delen we dan ook niet. Dit moet men simpelweg zien als een openluchtmuseum. Gewoon rondlopen, lezen, leren en vooral genieten van al het fraais dat je voorgeschoteld krijgt.
Als we na een paar uurtjes in dit kleine museum zijn uitgekeken, gaan we op weg naar Fenway Park. Het stadion van honkbalclub de Boston Red Sox. Parkeren is lastig hier, maar gelukkig is er voor de deur nog één plekje vrij. Hebben wij mooi even geluk dat we maar één auto bij ons hebben vandaag. We gaan als eerste naar de fanstore. Het valt op dat het hier niet heel druk is. Als we een plek op enkele prijskaartjes hebben geworpen, begrijpen we waarom. Dertig dollar voor een standaard pet en tien dollar voor een simpel speldje is behoorlijk aan de prijs. We laten de shop dan ook de shop, en gaan een wandeling maken rond het stadion. We kijken nog even wat een rondleiding door het stadion kost. Hetgeen we al dachten na het zien van de prijzen van de souvenirs, blijkt inderdaad te kloppen. De prijs voor de tour is te gortig als je het ons vraagt. We lopen verder en maken wat foto’s. Marieke kan wederom een stadion van haar onbeschreven lijstje afstrepen.
Na het bezoek aan het stadion, gaan we nog op zoek naar een spellenwinkel, waarvan we heel ‘toevallig’ aan het adres zijn gekomen. Ook hier hebben ze een redelijke collectie, maar toch hebben ze niets in de winkel wat ons hartje begeert. Althans niet voor de juiste prijs. We besluiten, voordat we in het hotel gaan inchecken, een hapje te gaan eten. Eenmaal aan tafel, gaan we gezellig de mail controleren en het nieuws bekijken. Iets wat we in Nederland niet snel zouden doen, maar hier levert het ‘s avonds in het hotel toch weer tijd op. Ik worstel me door ruim 50 mailtjes heen. Lezen, weg. Lezen, weg. Lezen, bewaren. Lezen, weg. Dan kom ik bij een mailtje dat opvalt. Afkomstig van ene Jennifer. Werkend aan Yale University. Ze zijn geïnteresseerd in het fenomeen geocaching, en zouden graag willen hebben dat we daar over komen vertellen als we in de buurt zijn, zodat ze, aan de hand van onze woorden, een artikel over kunnen publiceren. In het hotel aangekomen, mailen we Jennifer terug dat we ons vereerd voelen, maar dat het nog wel enkele jaren kan duren voordat we weer in de buurt zijn. Tevens geven we haar de namen van de geocachers die we gisterenavond hebben leren kennen. Deze mensen wonen in de buurt van de universiteit, en kunnen veel beter met de eer van het artikel gaan strijken dan twee tikkende avonturiers uit Nederland.
