Zelfs wij luisteren wel eens naar anderen. En niet alleen luisteren, maar we verwerken hetgeen verteld wordt tegen ons in onze grijze massa, én we doen er vervolgens nog wat mee ook. Wat kan een mens die lekker thuis of op het werk achter zijn scherm dit avontuurtje zit te lezen zich nog meer wensen? Niet veel toch? Op aanraden van anderen (wel om eerlijk te zijn, hadden we dit in mei zelf al besloten, maar je moet niet iedereen meteen gerust stellen), hebben we besloten om die laatste kilometers naar de Mexicaanse grens te laten voor wat ze zijn, en verder te reizen naar het noordoosten. De eindbestemming van vandaag klinkt zelfs wat decadent in de oren. Palm Springs. Als ik het uitspreek, dan ga ik mezelf welhaast beter voelen. Tot het moment dat ik, als we eenmaal in Palm Springs zijn gearriveerd, de auto uitstap. Op dat moment voel ik me als een tegenstander van Timothy Bradley (wie kent deze bekende bokser die in Palm Springs opgroeide niet?), die een mokerslag in zijn gezicht krijgt. Maar dan van de temperatuur. Een blik op de thermometer leert me dat het 42° celsius is. En om eerlijk te zijn. Dàt is best warm.
Eigenlijk zou dat iets moeten zijn om helemaal beneden aan het avontuur te tikken, want ik ben al aan het einde van de dag belandt, op het moment dat ik net verteld heb wat we niet zijn gaan doen vandaag. De reis van San Diego naar Palm Springs vergt op zich niet zo heel veel tijd. Ruimte genoeg dus om vandaag nog een of ander park te gaan bezoeken. Maar welk? Er zijn er zoveel hier in de omgeving te vinden dat het moeilijk kiezen is. Uiteindelijk valt de keuze op Cuyamaca Rancho State Park. Eerlijk is eerlijk, ik heb die naam zelf ook al -tig keer opgezocht, en ik kan hem niet onthouden. Als het beestje maar een naam heeft nietwaar? Het park an sich is niet zo heel groot. Er lopen wat wandelingen, maar de informatie die we op internet kunnen vinden, is heel summier. We besluiten om de Azalea trail te gaan lopen, na het lezen van wat logjes op geocaching.com. Deze trail wordt genoemd als één van de mooiste routes van het park. Onderweg kunnen we ook nog wat geocaches tijdens deze wandeling van iets meer dan 10 kilometer oppikken.
Iets wat we ook lezen, is dat in het park een grote brand heeft gewoed, en dat de gevolgen, nu 10 jaar later, nog steeds goed zichtbaar zijn. We denken dat in deze periode de brandlucht wel verdwenen zal zijn, en we besluiten definitief om deze wandeling te gaan lopen. Een blik in ons programma met geocaches, leert ons dat het mogelijk is dat we drie keer een FTF kunnen scoren. Voor degenen die het niet weten, een FTF is een First To Find, oftewel degene die een geocache voor de eerste keer vindt. 12 keer is dat ons al gelukt de afgelopen 6 jaar, dus op zich is het wel bijzonder als we hier in de VS maar liefst drie keer op een dag een cache voor de eerste keer kunnen vinden.
Als we eenmaal op weg zijn, zien we de gevolgen van de brand in 2003 nog goed. Op zich maakt het wel dat het landschap eentonig is, maar waar is het dat niet als je een relatief korte route loopt? Wat wel goed zichtbaar is, is het feit dat eerst grassen zich gaan ontwikkelen, daarna de struiken en daarna pas de bomen weer. Nu, 10 jaar later, zijn de struiken zich aan het ontwikkelen. Ben toch wel benieuwd hoe het er hier over een jaartje of 10 uitziet.
Eentonig of niet, we genieten van een schitterende wandeling, die ons op het lijf lijkt te zijn geschreven. Niet te zwaar, niet te licht. Een beetje stijgen, een beetje dalen. Niks geen klauteren vandaag. Daar is het ook nog te vroeg voor. Hetgeen nu belangrijk is, is dat we kilometers in de benen krijgen. De temperatuur is met een kleine 35 graden ook niet echt verkeerd te noemen om een stukje door de bergen te wandelen. Al moet ik wel zeggen, dat ik na het wegklokken van enkele flesjes water toch wel zin krijg in een kop koffie. Marieke probeert nog tegen een boom te schoppen om te kijken of daar misschien koffie uitkomt, maar helaas. Het blijkt tevergeefse moeite te zijn.
Met iedere stap die we zetten lijkt het wel of er tientallen beesten wegschieten in het struikgewas. Op het einde van de dag hebben we honderden Bluebirds, -tig eekhoorns, hagedissen en wilde kalkoenen gezien. Evenals enkele tientallen herten.
Onderweg lukt het ons om in totaal 16 geocaches te vinden. En inderdaad ook de drie FTF’s is ons gelukt. En daar kan ik toch wel een beetje blij van worden.
