Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de naamgever van een mooie auto; Santa Fe. Over auto\’s gesproken, opvallend is trouwens dat we in dit deel van de VS relatief veel Europese auto’s gezien hebben. Bovendien hebben veel van de auto’s volledig geblindeerde ramen.
Maar goed, dit terzijde. Santa Fe dus. De oudste staatshoofdstad van Noord-Amerika gesticht door Don Pedro de Peralta, die hier in 1610 een kolonie vestigde. Enerzijds doet het in alles meer denken aan de beelden die je voor ogen hebt bij Mexico dan bij de VS. Anderzijds is ook het cowboy-gehalte hier aanwezig. Dit geeft het effect dat er aan de ene kant van de straat, Mexicaans aandoende mensen hun waren willen slijten achter hun kleedjes (sommige van hen zaten letterlijk te slapen achter deze kleedjes!!) en aan de andere kant van de straat wilden cowboys hun hoeden etc, kwijt.
Veel van de huizen en gebouwen zijn gemaakt van Adobe-steen. Voor degene die niet weten om wat voor steen het gaat, volgt hier de definitie: een bouwmateriaal bestaande uit zand, water, klei en organische materialen zoal stro en mest. Het heeft een rood-bruine kleur welke je ook in Spanje tegenkomt.
Het oudste huis van de VS is hier te vinden. Zo ook de oudste kerk van het land.
Santa Fe is een hele toeristische plaats. Wel hadden we het idee dat er niet veel Europeanen komen, maar wel veel Amerikanen. Dat het toeristisch is was ook te merken aan de vele souveniersshops en de hogere prijzen. We hebben een kerk en een kapel bezocht en voor beiden moest entree betaald worden. De kapel hadden we in enkele minuten gezien, maar had wel een hoogtepunt. Een wenteltrap gemaakt uit ??n stuk hout en deze wordt zonder spijkers of steunpilaren in de lucht gehouden. Het was een dure trap, maar wel leuk om gezien te hebben en uiterst knap gemaakt.
Af en toe moest ook het vochtgehalte op peil gehouden worden, want het kwik is de laatste dagen weer gestegen. Gelukkig hebben ze hiervoor de Starbucks uitgevonden.
Bij het Travel-bug café dat we tegen kwamen (voor de geïnteresseerden GCK21R), hebben we bovendien weer wat geleerd.
Er is een beschermheilige voor de koffiedrinker! Een beeld van deze Sint Java staat parmantig voor de deur. In het hotel aangekomen hebben we even het internet geraadpleegd en deze heilige bestaat echt. Hij wordt wel verward met Sint Drogo. Maar dit is de beschermheilige van de koffiehandelaar en de koffie. (Ook niet onbelangrijk, want zo blijft de koffie zijn juiste smaak behouden!).? We hopen dat Sint Java ons, samen met de heilige Christoffel, nog lang zal vergezellen zodat we een veilige route langs vele Starbucks kunnen volgen.
