Vandaag op weg om De Grote Vier in de wereld van het geocachen compleet te maken. De eerste drie hebben we in 2009 al gedaan, en vandaag staat het tupperwarebakje op het programma dat het langste geleden is verstopt. Op 11 mei 2000, verstopte iemand in Kansas als 7e op de wereld een geocache. De 6 caches die eerder zijn verstopt, zijn verdwenen kort nadat ze verstopt waren, en dat maakt deze cache toch wel bijzonder. Althans voor ons dan.\n\nSinds 18 augustus 2007 zijn we bezig met dit spelletje, en we zijn behoorlijk verslaafd al zeggen we het zelf. Enkele maanden nadat we voor de eerste keer een emmer in de grond van de Oirschotse heide hadden gevonden, zagen we een lijstje met de 100 oudste caches die actief zijn. Deze stond bovenaan de lijst en daarmee kwam het voor ons allebei op een lijst om op een dag onze naam op een stukje papier te mogen krabbelen in dit tupperwarebakje. Maar ja, het lag in Kansas, en Kansas is nu eenmaal niet het meest bereisde gebied in de Verenigde Staten van Amerika. We zouden er een keertje voor om dienen te rijden. In 2009 wilden we de westkust doen, en destijds hebben we drie caches gedaan, die in de Wereld der Geocachers, noemenswaardig te noemen zijn. Namelijk de Ape-cache, Original Stash Tribute Cache & een bezoekje aan het hoofdkantoor van Geocaching.com. Vorig jaar kwam het er ook niet van, destijds hadden we het te druk met het vieren van een ander hoogtepunt, het vinden van onze 1000e cache, in Anderson, Califoni?.\n\nBij het plannen van de trip van dit jaar, bleek al snel dat het dit jaar in de mogelijkheden lag. We hoefden er maar een omweg van iets meer dan 1000 kilometer voor te maken. De beslissing was snel gemaakt, en een bezoekje aan deze cache werd ingepland. Vandaag was het dan eindelijk zover. Een ritje van ruim 500 kilometer zou ons bij het plaatsje Mingo brengen, waar we dan de cache Mingo zouden kunnen gaan vinden.\n\nOnderweg raakte onze TomTom enkele keren zodanig van de wijs, dat het vertrouwen in hem dusdanig is gedaald, dat we na deze trip afscheid van hem gaan nemen. We waren lekker aan het rijden, en dienden over 159 kilometer linksaf te slaan. Op het moment dat we hiervan 158 kilometertjes hadden afgelegd, bedacht Tom dat hij er niet zo\’n zin meer in had, en stuurde ons letterlijk het veld in. Gelukkig is het een hulpmiddel, en werken de ogen en de hersens gewoon door, maar voordat we het juiste pad weer gevonden hadden, duurde een tijdje. Later tijdens het rijden van Nebraska naar Kansas, had Tom werkelijk geen idee hoe hij ons over de staatsgrens zou kunnen brengen. Hij wilde ons over wegen sturen die niet bestonden. Zoals gezegd werken de ogen en de hersens wel gewoon door en kon de weg toch gevonden worden, en al snel reden we richting Kansas. Bird City om precies te zijn.
Op dat moment hadden we het dusdanig met Tom gehad, dat deze plaats door ons werd omgedoopt tot Angry Bird City. Een half uurtje verder arriveerden we bij deze wereldplaats, en was alles al weer vergeten, behalve de door ons aan deze stad gegeven naam. We parkeerde de auto, en gaan een paar kilometer lopen. Als Marieke in een winkel vraagt om gebruik te mogen maken, krijgt ze een simpel antwoord (het is altijd simpel, aangezien er maar twee mogelijke antwoorden op zo\’n vraag mogelijk zijn.) te horen. Nee. De gekozen naam, komt hoger op haar lijstje te staan, en we wandelen verder. Onderweg vinden we op zo\’n vijf plekken in de stad tupperwarebakjes. Bij de school aangekomen, stelt Marieke nogmaals haar vraag en als die hier positief beantwoord wordt, ebt de naam weer een beetje weg. Na een toiletgebruik ter waarde van minimaal $10,- vervolgen we onze weg, en vinden we het laatste doosje in deze stad.
We gaan verder op weg. Op weg naar Mingo. Als we daar aankomen, parkeren we de auto en zien onmiddellijk hetgeen we zoeken. We halen de tupperware tevoorschijn, en krabbelen onze naam in het boekje. 2015 mensen (groepen/teams) zijn ons voorgegaan. We staan daar en denken: “Nou, dat is het dan”. We leggen alles weer terug, en vervolgen de route naar het hotel.
Onderweg bedenk ik dat dat het ook wel leuk zou zijn, om de eerste geocache te bezoeken die in Europa is geplaatst. Misschien moeten we De Grote Vier veranderen in De Grote Vijf. Zo blijft er tenminste wat te doen in de wereld die geocachen heet.
