Kwart over vijf deze ochtend ging de wekker. Een mooie tijd om op reis te gaan. Eerst even ontbijten en dan naar het vliegveld. Waar het vele wachten zou kunnen beginnen. Want zoals velen weten, een vliegreis bestaat vooral uit wachten. Gelukkig zouden we tijdens het vliegen een in-flight entertainment system tot onze beschikking hebben, zodat het wachten tijdens het vliegen toch enigszins veraangenaamd zou kunnen worden. Helaas hadden we pech en weigerden twee van de vier systemen dienst. Dus geen film voor Marieke en mij om te kunnen kijken tijdens het vliegen. Ontelbare malen werd het systeem opnieuw opgestart, maar telkens had het geen nut. Uiteindelijk werd ons ieder €60,- ter compensatie aangeboden. Is ook leuk natuurlijk.
Eenmaal geland begon het wachten in de rij bij de douane in de V.S. Alles wat het vlotter dan 90 minuten zou gaan, beschouwen we als snel. Na 55 minuten wachten, werden we uit de rij gehaald, door een indiaan met een punt. We mochten in een vele kortere rij aansluiten en binnen het uur stonden we onze koffers van de band af te halen. Ook het ophalen van de huurauto ging vlotjes. En dankzij het feit dat we over-voorbereid op reis zijn gegaan, reden we in een keer naar de supermarkt, zodat we boodschappen zoden kunnen gaan doen.
Alles ging zo vlot, dat we al snel op zoek konden gaan naar de rode voordeur uit de serie Full House. Al snel kwamen we erachter dat de deur van het huis nooit rood is geweest, maar dit slechts voor de serie zo was gedaan. In ieder geval hebben we tijdens ons 5e bezoek aan San Francisco toch weer iets gezien dat we nog niet eerder gezien hadden. Na een dag van meer dan 24 uur zijn we nu toch wel moe, en toe aan wat slaap. Welterusten en morgen gezond weer op.
