De nacht was rustig. Althans dat idee hebben we. We hebben niets gemerkt van een eventuele tropische storm, en als we naar buiten kijken, staat onze palmboom nog keurig voor het raam. Die palmboom was gisteren ons referentiekader hoe hard het waaide. Na het ontbijt gaan we uitchecken en naar het vliegveld. Ruim op tijd omdat we online niet kunnen inchecken vanwege wat ‘issues’ met ons ticket. Wat die ‘issues’ zijn? Geen idee. Op het vliegveld proberen we in te checken. Helaas lukt het niet en moeten we ons bij een medewerker aan de balie melden. Hij pakt de telefoon en gaat bellen. Op zich is dat heel logisch, aangezien het heel vreemd zou zijn als hij met een telefoonhoorn aan zijn oor zat, en niemand probeerde te bellen. ‘A couple more minutes, sir’.
Na een tijdje kwamen we erachter dat men in Miami ook weet wat een Brabants Kwartierke is. Ondertussen had de man al enkele keren dezelfde zin herhaald. ‘A couple more minutes, sir’. Bijna een half uur later is dan toch alles geregeld, en hebben we onze tickets. Volgens de man waren er ‘issues’ met onze tickets. Op de vraag wat die ‘issues’ waren kregen we geen antwoord. Hoe dan ook, we kunnen weg uit Miami. Ondanks dat hier het gevaar voor de orkaan is geweken, zijn we toch blij dat we hier weg kunnen. Het was gisteren al met al best een spannende dag.
Ook al hebben we onze tickets en zijn we inmiddels ingecheckt, nog steeds ben ik er niet van overtuigd dat we morgen thuis zullen zijn. We vliegen op Atlanta en hebben maar 45 minuten de tijd om over te stappen op het vliegtuig naar Schiphol. Er hoeft maar ergens iets tegen te zitten, en we zullen de aansluitende vlucht gaan missen. Omdat we ruim op tijd op het vliegveld waren, hebben we nog enkele uren te overbruggen hier. Veel winkels zitten er niet, maar gelukkig wel een Starbucks. Onder het genot van een kop cappuccino is het wachten toch iets aangenamer. Na een tijdje lopen we richting de gate, en wachten totdat we het vliegtuig in mogen stappen. Tijdens het taxiën heeft de piloot een aangename mededeling voor ons. De vlucht naar Atlanta zal 97 minuten duren. Dat is 25 minuten korter dan op onze tickets staat aangegeven. Als we eenmaal in de lucht zijn, ben ik er iets geruster op dat alles goed gaat komen. We landen op het vliegveld van Atlanta en dan begint de race naar de andere kant van het vliegveld.
Iedereen zegt dat Atlanta een groot vliegveld heeft. Voor zover mijn kennis reikt, is dit het grootste vliegveld ter wereld. Op de heenreis hebben we daar niets van gemerkt, we stapten uit bij gate 1, en liepen eigenlijk meteen de douane en daarna de bagagehal in. Vandaag landen we echter op gate A31. We moeten naar gate F6. Dit is helemaal aan de andere zijde van het vliegveld. Gelukkig gaat er een metro, maar door onze haast, missen we het bordje dat aangeeft dat de metro linksaf is. Uiteindelijk vinden we die dan toch, en dan begint de rit naar de andere kant van het vliegveld. Het kwartier lijkt wel een eeuwigheid te duren, maar dan zijn we toch bij vertrekhal F. Nu even naar gate F6 lopen, en we hebben het gehaald. Ruim op tijd. Wel dankzij die 25 minuten die de vlucht korter duurde, anders zou het allemaal wel héél erg krap zijn geworden. Ruim 8 uur later landt het vliegtuig op Schiphol. Minder dan een uur later zitten we in de auto op weg naar huis. Rond half negen zijn we thuis. Hebben inmiddels de boodschappen al gedaan en gaan een paar uurtjes slapen. Daarna naar Geel. Naar de spellendag van Het Geel Pionneke. Nog één dagje vakantie morgen. Bijkomen van de schitterende reis die we de afgelopen weken hebben mogen maken. Hier en daar was het met horten en stoten, maar feit is. We hebben genoten. Op naar de volgende trip.
