“Daarna hebben we nog een stop gemaakt in Gettysburg. Hier is in de burgeroorlog een ware veldslag geweest. Het hele dorpje is hierop ingericht en kan er waarschijnlijk zijn brood mee verdienen. Het is zeer de moeite waard. Er staan tal van grote gedenkstenen, welke aan de veldslag doen herinneren. Helaas was de autoroute langs alle gedenkstenen 40 mijl lang. Daar hadden we geen tijd voor. Maar we hebben wel de sfeer geproefd.”
Het bovenstaande tikte Marieke op 21 augustus 2006. En de proefronde heeft destijds genoeg indruk gemaakt dat we er nog een keer van wilden proeven. Dienden we in 2006 nog bijna 440 mijl te rijden tijdens ons bliksembezoek aan Gettysburg, vandaag waren het slechts 90 mijlen die we totaal dienden af te leggen. Ruim voldoende tijd dus, al dienen we wel te bekennen, dat de gehele route langs alle gedenkstenen te lang is om op 1 dag te doen. Het tempo van het verkeer ligt onder de 10 mijl per uur, en als je dan ook nog bedenkt dat er 16 punten zijn waar je kunt stoppen en dingen kunt bezichtigen (waarbij je toch al snel 15 tot minuten per locatie kwijt bent), dan kan men zich wel voorstellen dat het haast onmogelijk is om de tour te volbrengen voordat het weer donker is. Die illusie hadden wij ook al snel opgegeven, nadat we aan de autotour waren begonnen rond de klok van 1 uur.
Zo laat pas zul je nu wel denken. Ja, inderdaad. De eerste stop deze ochtend was het bezoekerscentrum, alwaar we een film over de geschiedenis van de slag om Gettysburg hebben bekeken. Daarna mochten we nog even het panorama bewonderen. En aansluitend hebben we het museum bezocht. Het museum viel wat tegen, het panorama daarentegen, was een toppertje van de bovenste plank. Men zegt dat panorama Mesdag ook heel fraai is. Als dat maar half zo mooi is als dit, dan zullen we er toch echt een keertje heen moeten gaan.
Zo laat pas dus, en al snel staan we de eerste monumenten van dichtbij te bewonderen. De ene nog fraaier dan de ander. Maar toch ontstaat al snel de indruk dat ook hier overdaad schaadt, en dat het haast lijkt of ieder onderdeel van elk leger enkele tientallen monumenten heeft gekregen.
Bijna aan het einde van de rondrit ligt de Nationale Begraafplaats. Deze willen we toch even gaan bekijken. En al snel wandelen we tussen de ruim 7000 grafstenen en staan we bij de plek waar Abraham Lincoln op 19 november 1863 de beroemde woorden “Four score and seven years ago…” uitsprak. Al met al is dit een plek die ongetwijfeld een onuitwisbare indruk achterlaat.
Zoals Marieke in 2006 al tikte, staan er hier tal van gedenkstenen. En toch hebben we het geocachen nodig om de gedenksteen van George W Sandoe te ontdekken, aangezien de officiële route hier ons niet langs leidt. Waarom zou je dat dan willen zou men kunnen denken. Wel George was een echte winnaar. Hij was namelijk de eerste die het leven liet op het slagveld van Gettysburg. Dan maar geen winnaar en lekker wat rondhobbelen op deze aardkloot.
Langzaamaan wordt het later. Hetzelfde geocachen heeft ons gewezen op een monument voor omgekomen brandweerlieden dat op de route naar het hotel ligt. Een stop waardig dus. Helaas voor ons is het vinden ervan wat moeilijker dan aanvankelijk was gedacht. Uiteindelijk zien we een ienie-mienie bordje langs de weg staan. We parkeren de auto en melden ons bij de bewaking. Nadat we ons geïdentificeerd hebben, mogen we doorrijden naar de parkeerplaats nabij het monument. We mogen zolang blijven als we willen, maar tegelijkertijd wordt er wel verteld dat iedere stap die we zetten wordt gefilmd. Ach, het maakt het monument er niet minder indrukwekkend om.
Op het gemakje rijden we richting het hotel. Onderweg besluiten we nog een korte boswandeling te doen. O en mocht je toevallig ooit in Hagerstown, Maryland komen, dan kunnen we ten zeerste El Ranchero aanbevelen om een hapje te gaan eten.
