kijk maar in de Dikke van Dale. Iets wat ik al vaker heb getikt. Een mens dient niet perse de Dikke van Dale op zak te hebben om dit te weten. Gisteren hadden we regen, en toen ik vanmorgen naar buiten keek, zei ik meteen ‘het regent’.
Voor het ontbijt de koffers al ingepakt. Alhoewel ontbijt….. Brunch is een beter woord, want we kunnen pas om half negen de ontbijtruimte in. Zo zonde van de tijd. Na het ontbijt gaan we op pad. Het regent nog steeds. Voor deze ochtend staat er een wandeling bij een ‘Lost Place’ in Luik op het programma. Het lijkt ons minder verstandig om op zo’n locatie te gaan wandelen als het regent en dus hier en daar verraderlijk (nee, dit is geen tikfout. Alhoewel we de Dikke van Dale niet op zak hadden vandaag, weten we dat dit heden ten dage de enige juiste schrijfwijze is. Het woord is immers afgeleid van het woord verrader waar het achtervoegsel lijk is aangeplakt. Verradelijk (dus zonder r) is op zich niet fout, maar inmiddels wel hopeloos verouderd) glad kan zijn.
De wandeling slaan we dus over voor vandaag. Gelukkig hebben we nog een tweede wandeling in Luik op het programma staan. Met zorg hebben we enige maanden geleden een parkeerplaats uitgezocht. Helaas voor ons, bleek deze vandaag afgesloten te zijn in verband met werkzaamheden. We zoeken een andere parkeerplaats en gaan aan de wandel.
Luik schotelt ons precies voor wat we ervan hadden verwacht. Een grauwe, grijze stad. Hier en daar zien we wel een fraai, oud gebouw. Maar zelfs deze zijn grauw en grijs. Als we koffie zitten te drinken, merken we dat we aan de vroege kant zijn. We openen de kaart op de telefoon en zoeken naar een plaats met caches. We kiezen Hasselt uit.
Normaal gesproken, stippelen we een route zorgvuldig uit, om op die manier zo efficiënt mogelijk, zo veel als mogelijk te zien. Dat was vandaag dus anders. We parkeren de auto en gaan lopen. Plotseling bedenken we dat het inmiddels droog is geworden. Na enkele caches te hebben gedaan, gaan we koffie drinken. We besluiten om vanmiddag een omweg te maken om wat te gaan eten. We maken een reservering bij een gekend restaurant en wandelen verder. Na een leuke wandeling door deze leuke stad, gaan we verder. Op weg naar het restaurant waar we een reservering hebben gemaakt.
We denken de auto zo ongeveer voor de deur te kunnen parkeren. Maar stiekem weet ik het wel. We moeten niet denken, want dan kun je bedrogen uit komen. Dat is nu dus ook het geval. Geen parkeerplaats te vinden in de omgeving. Als we verder rijden, zien we plotseling waarom het zo druk is.
Het is kermis in de stad. Of zoals ze het hier noemen, Palmenmarkt. We bellen de Pita om te zeggen dat we verlaat zijn en besluiten om niet al te lang te zoeken naar een parkeerplaats. We parkeren de auto bij de zaal waar we sinds afgelopen januari iedere maand komen en lopen naar het centrum.
Als we weer terug bij de auto zijn, zien we dat we vandaag bijna 16 kilometer hebben gewandeld.
Hopelijk komt er beter weer